Ogólna charakterystyka ścieżki
Ścieżka przyrodnicza "Uroczysko Ceranów" przebiega przez kompleks leśny Nadleśnictwa Sokołów na terenie gminy Ceranów. Celem jej utworzenia było ukazanie bogactwa siedlisk i ekosystemów leśnych wraz z występującymi tu gatunkami flory i fauny oraz przedstawienie licznych i ciekawych form ochrony przyrody. Ścieżka ma postać pętli, prowadzi drogami leśnymi i liniami oddziałowymi. Jej długość wynosi 12,6 km. Przeznaczona jest zatem dla wytrawnych piechurów bądź posiadaczy jednośladów. My proponujemy ten drugi wariant. Czas samego przejazdu wynosi około 1,5 godziny. Na trasie ścieżki ustawionych jest 13 tablic dydaktycznych, które przybliżą nam walory przyrodnicze tego terenu. Jest też wiata, gdzie można odpocząć i w spokoju wsłuchać się w śpiew ptaków. Przy odrobinie szczęścia mamy szansę zobaczyć mieszkańców lasu, warto więc zachować ciszę, aby spotkać się "oko w oko" z grubym zwierzem jak np. dzikiem czy dostojnym jeleniem.

Dojazd
Jeśli nie posiadamy własnego środka transportu, możliwy jest dojazd linią PKS z Sokołowa Podlaskiego do Ceranowa lub Kosowa Lackiego. Punktem wyjścia jest przystanek PKS w Ceranowie, stamtąd kierujemy się szosą w kierunku Kosowa Lackiego i po 400 m przy zabytkowym przedszkolu skręcamy w prawo w stronę lasu, po 900 m docieramy do granicy kompleksu leśnego. Tutaj wkraczamy na naszą ścieżkę.

 >>>pokaż mapę<<<

Przystanek 1.
Tablica zapozna nas z trasą ścieżki. Mapka przedstawiająca trasę znajduje się przy każdym przystanku, ponadto aby nie zabłądzić trzymajmy się zielonego oznakowania na drzewach, które wyznacza kierunek naszej wycieczki.

Przystanek 2.
Wkraczamy do lasu, a więc miejsca, gdzie żyją zwierzęta. Pamiętajmy o właściwym zachowaniu, jesteśmy tutaj gośćmi. Pozostawmy po sobie trasę ścieżki czystą, aby mogła cieszyć również innych. Wybierając się na leśną wędrówkę warto też zaopatrzyć się w odpowiedni ekwipunek. Na pewno przyda się nam lornetka, a dodatkowo zapał i dobry humor. Po 2 km docieramy do leśniczówki, tuż obok niej znajduje się:

Przystanek 3.
Ptasi budzik nauczy nas określać godzinę na podstawie śpiewu określonych gatunków ptaków. Jeśli wybierzecie się rano na grzyby, warto skorzystać z biologicznego zegara natury. A jeżeli wiemy, która jest godzina możemy na tej podstawie określić jaki ptak właśnie zaczął poranny koncert. Przy leśniczówce jeszcze jedna ciekawostka – wieża przeciwpożarowa, to właśnie z tego miejsca w okresie zagrożenia pożarowego prowadzi się ciągły monitoring okolicy. Po 400m docieramy do miejsca, gdzie zlokalizowano czwarty przystanek ścieżki.

Przystanek 4.
Pomniki przyrody świadczą o bogactwie przyrody, obok żywy załącznik – wspaniały drzewostan bukowy – największa pomnikowa grupa na terenie parku. To jeden z 232 pomników przyrody w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym. Bukowe orzeszki są przysmakiem dzików, widać tu ślady ich buchtowania. Wcześniej przy leśniczówce spostrzegawczy mogli dojrzeć inny pomnik – 2 wiązy szypułkowe i sosnę wejmutkę. Na dalszej trasie w runie lasu widać wspaniałe łany konwalii, warto tu być w maju. Po 1900 m. dotrzemy do leśnej uprawy, gdzie znajduje się kolejny przystanek.

Przystanek 5.
Uprawa jest ogrodzona, dzięki temu młode drzewka nie zostaną zniszczone przez zwierzynę. Zanim drzewko będzie bezpieczne potrzebuje opieki ze strony człowieka. Hodowla lasu nie jest wcale prostą sprawą i wymaga wielu zabiegów. Przecinamy drogę Garnek Tosie, którą można dojechać Kosowa Lackiego. Jadąc dalej po lewej stronie mijamy pola uprawne, jest to okazja aby dostrzec wychodzące na żer zwierzęta. Po przebyciu prawie 2,5 km docieramy do następnego przystanku.

Przystanek 6.
Znajdujący się obok drzewostan to projektowany rezerwat przyrody. Jego walorem jest duża liczba gatunków roślin chronionych oraz specyficzne siedlisko, mające charakter niezbyt często spotykanej dąbrowy świetlistej. W odległości 350m – kolejna ciekawostka przyrodnicza, wskaże nam ją:

Przystanek 7.
Niewielkie wzniesienie na jakim się znajdujemy to rzadka forma geologiczna wzgórze ostańcowe. Jest ono pomnikiem przyrody nieożywionej. Nazwa wzgórza "Żeglarek" pochodzi od zaobserwowanego tutaj motyla – pazia żeglarza. Występuje tu również kilka gatunków roślin chronionych. Po 600 m docieramy do osady Garnek, gdzie znajduje się miejsce odpoczynku.

Przystanek 8 i 9.
W czasie odpoczynku można zapoznać się z gatunkami drzew, które budują otaczający nas drzewostan, jak i poznać walory Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Miejsce to może być lekcją historii, bowiem w stojących obok zabudowaniach można za zgodą właściciela obejrzeć zgromadzone eksponaty etnograficzne. Udając się w dalszą drogę po 1,5 km docieramy do przystanku dziesiątego.

Przystanek 10.
Zapozna nas on z pojęciem ochrony strefowej. Wokół miejsc bytowania pewnych chronionych gatunków ptaków i gadów tworzone są strefy ochronne, mające za zadanie stworzenie gatunkowi jak najlepszych i najbezpieczniejszych warunków do rozwoju. Poznamy tu niektóre z tych gatunków, a możliwe że nawet zobaczymy. Warto więc czasem zatrzymać się i podnieść wzrok ku górze, bardzo pomocna będzie wtedy lornetka. Po 600 m ujrzymy następny przystanek naszej ścieżki.

Przystanek 11.
Tutaj dowiemy się jak ważną rolę w lesie odgrywają mrówki. Należą one do grupy organizmów bardzo pożytecznych. Im więcej mrowisk, tym stan zdrowotny lasu lepszy. Pamiętajmy, że mrowiska objęte są ochroną. Do grupy organizmów pożytecznych należą również ptaki, nietoperze, a nawet dziki. Skręcamy w lewo w linię oddziałową i docieramy do granicy rezerwatu "Biele", tu znajduje się:

Przystanek 12.
Rezerwat florystyczny "Biele" utworzono w celu ochrony pełnika europejskiego. Rezerwat ten jest najbogatszym stanowiskiem tej pięknej rośliny na Nizinie Południowo-podlaskiej. Oprócz pełnika spotykać można również inne chronione i rzadkie gatunki flory, m.in.: wawrzynek wilczełyko, kruszczyk szerokolistny. Okrążamy oddział 21 i znów jesteśmy na drodze prowadzącej w kierunku Ceranowa. Tuż za mostkiem w odległości 1,5 km od poprzedniej tablicy znajduje się ostatni przystanek ścieżki.

Przystanek 13
Znajdujemy się w pobliżu jednego z 62 użytków ekologicznych na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. W samym środku oddziału znajduje się leśny nieużytek bagienko. Mimo że, wyłączony z produkcji leśnej odgrywa istotną rolę w ekosystemie. Z tego miejsca mamy do przebycia jeszcze ponad kilometr aby znaleźć się w punkcie wyjścia i opuścić kompleks leśny w Ceranowie.
Pamiętajmy, że las to nasz wspólny skarb. Zachowujmy się w nim tak, aby kolejne wyprawy były dla nas przyjemnością i dostarczały ciągle niezapomnianych wrażeń w obcowaniu z przyrodą.