Wystawa w Pałacu w Korczewie

Wystawa przedstawia losy polskiego społeczeństwa w czasie II wojny światowej, społeczeństwa, które doświadczyło najdłużej na kontynencie europejskim jednocześnie dwóch okupacyjnych systemów totalitarnych: hitlerowskiego i stalinowskiego.

Wystawa prezentuje życie zwykłych ludzi podczas okupacji niemieckiej: wypędzenia Polaków na terenach włączonych do Rzeszy, pacyfikacje, wysiedlenia, terror, eksterminację narodu żydowskiego, obozy pracy przymusowej i obozy koncentracyjne.

Ziemie polskie okupowane przez Związek Radziecki w latach 1939-1941 doświadczały totalitaryzmu komunistycznego. Obok farsy plebiscytów i budowania bram triumfalnych przez mniejszości narodowe, miały miejsce masowe aresztowania Polaków i ich rodzin, oraz również masowe (około1,5 mln ludzi) deportacje ludności polskiej za Ural na Syberię i do Kazachstanu. Archipelag sowieckich gułagów zaczęli zasiedlać Polacy. Jeńcy wojenni: oficerowie, urzędnicy i policjanci głównie trzech obozów: Katynia, Ostaszkowa i Kozielska (ponad 20 tysięcy ludzi) zostali bestialsko zamordowani w kwietniu – maju 1940r.

Wystawa przedstawia też fenomen historyczny funkcjonowania Polskiego Państwa Podziemnego. Już w grudniu 1939r. organizujący się w okupowanym kraju ruch oporu podlegał Rządowi Polskiemu na emigracji. Jej głównym zadaniem obok walki o niepodległość była sprawa zachowania i utrwalenia tożsamości narodowej m.in. przez tajne nauczanie na szczeblu podstawowym i średnim. Polski ruch oporu będący jednym z najsilniejszych podziemi zbrojnych okupowanej Europy wyróżniał się bogactwem form działania: partyzancki, akcje dywersyjne na kolei, sabotaż, praca wywiadowcza, która przyniosła korzyści aliantom (dokumentacja VI i V2); tzw.’’ mały sabotaż’’.

Tylko według niemieckich źródeł, wyłącznie na terenie Generalnej Guberni, od sierpnia 1942 r. do lipca 1944 r.przeprowadzono1508 akcji na transporty kolejowe, ponad 1500 na linie łączności, blisko 9500 na obiekty gospodarcze, oraz około 10 000 przeciwko policji i administracji wroga.

W sierpniu i wrześniu 1944 r. miała miejsce największa akcja zbrojna okupowanej Europy – powstanie warszawskie. Przez 63 dni na oczach świata umierało walczące samotnie miasto. W walkach zginęło około 18 tysięcy powstańców i ponad 150 tysięcy ludności cywilnej, w znacznej części wymordowanej przez hitlerowców (tragedia warszawskiej dzielnicy Wola).

Byliśmy też czwartym uczestnikiem koalicji antyhitlerowskiej pod względem liczebności żołnierzy w jednostkach regularnych na frontach zachodnim i wschodnim.

O losach Polaków, jak i losach wielu milionów ludzi w Europie środkowej i wschodniej zwycięskie mocarstwa zadecydowały bez nich jeszcze w czasie toczącej się wojny.

Decyzje wielkich mocarstw w Teheranie, Jałcie i Poczdamie sprawiły, że Polski nie było wśród zwycięzców II wojny światowej.

W końcowym fragmencie wystawy zasygnalizowano konsekwencje ustaleń jałtańskich, zatwierdzonych w Poczdamie oraz bilans strat polskich: ludnościowych, materialnych i kulturalnych

 Wystawa czynna do 15 lipca br.

Rezerwacja terminów pod nr tel. 025 631 20 68 w godz. 8-15 lub pod adresem e-mail:palac@korczew-palac.pl