W sercu puszczy mielnickiej

Mielnik » Sutno » Niemirów » Koterka » Tokary » Wilanowo» Adamowo-Zastawa » Rradziwiłówka (Dębe) » Mielnik

W ycieczkę rozpoczynam od Mielnika. W okolicach Siemiatycz, na rondzie, zjeżdżam drogą nr 640 na Adamowo. Kilometr za wiaduktem kolejowym pojawia się kierunkowskaz w prawo na Mielnik. Można tu dojechać z dworca autobusowego w Siemiatyczach.

Mielnik jest najbardziej na południe wysuniętą gminą województwa podlaskiego. Jej osobliwością są skały górnokredowe wyłaniające się spod pokrywy osadów czwartorzędowych. Tworzą one rozległe wzniesienia. Jedno znajduje się na terenie Mielnika. To Góra Zamkowa (180 m n.p.m.). Góra wraz z grodziskiem z XI–XII w. i z pozostałościami późniejszego zamku – fosą, opadającą stromą 60-metrową skarpą – jest pierwszym punktem wycieczki. Ze szczytu rozciąga się wspaniały widok na wijący się szeroką wstęgą Bug.

Na Górze Zamkowej znajdziemy też resztki murowanej kaplicy św. Aleksandra Newskiego, którą car wzniósł w 1863 r. na pamiątkę stłumienia powstania styczniowego. Niżej zobaczymy ruiny XV-wiecznego kościoła gotyckiego, zniszczonego w 1915 r. W samym Mielniku warto zwiedzićneobarokowy kościół parafialny z 1913 r. oraz klasycystyczną cerkiew prawosławną pw. Narodzenia NMP, zbudowaną w 1825 r., z pięcioma kopułami.

W Mielniku mieszały się różne kultury. Świadczą o tym pamiątki po Żydach, czyli dawna synagoga oraz stary cmentarz żydowski. Interesujący jest też kościół pw. Przemieniania Pańskiego. Początki tutejszej parafi i sięgają XIII w. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto dopiero w 1913 r. Prace budowlane przerwała I wojna światowa. Kościół ucierpiał ponownie w 1920 r. W Mielniku należy odwiedzić dwa rezerwaty przyrody: Górę Uszeście i Głogi. W Usześciu temperatura gleby osiąga czasem 78 st. C., co sprzyja rozwojowi rzadkich roślin, takich jak poziomka twardawa, goździk kartuzek lub dzwonek boloński. Na terenie objętego ochroną zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Głogi znajdują się interesujące ślady gospodarki ludzkiej w postaci jednej z pierwszych kopalni kredy w Mielniku oraz umocnienia obronne z okresu II wojny światowej. Mielnik dostarczył nam sporo wrażeń, ale czas ruszać dalej, do wsi Sutno. Nazwa pochodzi od sutek, niewielkich pak drewna spuszczanych Bugiem do pobliskich miejscowości. Na skarpie sutnowskiej stał w XVI w. okazały dwór, zniszczony w 1939 r. Dziś zostały resztki alei dojazdowej i parku. We wsi znajdziemy przykłady zagród gospodarskich z początku XIX w. Sutno zostało spacyfi kowane przez żołnierzy rosyjskich w 1951 r. W dziesiątą rocznicę tego wydarzenia zbudowano małą kapliczkę, rozbudowaną w latach 80.

Z Sutna niedaleko do Niemirowa, gdzie warto zobaczyć kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. W 1620 r. w Janowie Podlaskim spisano akt fundacyjny kościoła. Zbudowany przez Stanisława Niemirę był początkowo drewniany, przetrwał w takiej postaci ponad wiek. W 1775 r. spłonął. Nowy, istniejący do dziś kościół został zbudowany w latach 1780–1790. W Niemirowie zaczyna się szlak pereł architektury sakralnej. Warto zobaczyć cerkiew prawosławną pw. Ikony Matki Boskiej Wszystkich Strapionych Radość w Koterce. Ponoć obmycie się wodą z tutejszego źródełka przynosi ulgę w cierpieniach. W pobliskiej wsi Tokary znajduje się kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Obecny drewniany kościół w stylu narodowym został wzniesiony w latach 1934–1935.

Szlak naszej wycieczki biegnie dalej przez Adamowo-Zastawę, gdzie znajduje się przepompownia PERN na ropociągu „Przyjaźń”. Następnie drogą wojewódzką nr 640, dojedziemy do Radziwiłłówki. Trzy kilometry od tej wsi znajduje się rezerwat przyrody Grąd Radziwiłłowski, stworzony dla ochrony fragmentu Puszczy Nurzeckiej. Dominują tu dąb szypułkowy i brzoza brodawkowata. Z Radziwiłłówki wracam do Mielnika. Jeszcze szybki obiad i do domu.

Tekst, źródło: http://krainabugu.pl/w-sercu-puszczy-mielnickiej.html

Zdjęcia, źródło: http://krainabugu.pl/w-sercu-puszczy-mielnickiej.html