Rezerwat "Czapli Stóg" położony w leśnictwie Neple na terenie gminy Terespol stanowi drzewostan sosnowy o pow. 4,82 ha w wieku ok. 125 lat o luśnym zwarciu. Znajduje się tu jedyny na terenie parku czapliniec, liczący kilkadzięsiąt gniazd czapli siwej. Czapla siwa Ardea cinerea jest jednym z pięciu gatunków lęgowych czapli na terenie Polski. Ogólną liczebnosć czapli siwej ocenia się na 8-10 tyś. par, a jej główne ostoje znajdują się na Mazurach, w Wielkopolsce i na Śląsku. Jest ptakiem wysokim: 91 cm, o wadze 1600g z długimi, powyżej pięt, nieopierzonymi nogami, długą szyją i stosunkowo długim klinowatym dziobem. Jest wielkości bociana z przewagą barwy jasno szarej, natomiast na głowie, szyi i spodzie dominuje barwa biała. Dziób żółtawy, wiosną pomarańczowy, brew czarna na potylicy długie, cienkie, czarne ozdobne pióra. Końce skrzydeł, podłużny prążek na gardzieli i wydłużone pióra za okiem są czarne. Żyje w Europie, Azji i Afryce. Przebywa w pobliżu większych wód, które są źródłem jej pokarmu.

Najczęściej poluje na płytkich wodach i łąkach na tzw. białe ryby, płazy bezogonowe, owady i drobne ssaki, które przebija dziobem. Dorosłe czaple spożywają w ciagu doby 350-500 g pożywienia. Często czatuje nieruchomo z wyciągniętą szyję na brzegu zbiornika. W czasie lotu szyje ma wygiętą w kształcie litery S, zaś nogi wyciągnięte wzdłuż ciała. Skrzydłami wykonuje powolne powolne ruchy, przypominające wiosłowanie. Gniazduje w koloniach. Gniazda wyściela z chrustu przeważnie na wysokich drzewach. Lęgi z 3-5 jaj odbywają się w marcu-maju. Jaja wysiadują oboje rodzice około 25-28 dni.

Młode, które po 50 dniach są zdolne do latania, przez dłuższy czas powracają jeszcze do gniazda. Rodzice podają młodym pokarm najpierw do dziobów, później kładą na brzeg gniazda. Na poszczególnych drzewach o dość znacznym zagęszczeniu znajduje się po kilka (3-4) pokaźnych gniazd, wykonanych z chrustu, wykorzystywanych przez szereg lat. Na założenie właśnie w tym miejscu tak licznej kolonii miało wpływ szereg uwarunkowań, do których głównie należy zaliczyć bezpośrednią bliskość koryta Bugu i meandrującej Krzny, które to rzeki wraz z licznymi starorzeczami i rozległymi zalewanymi wiosną łąkami stanowią doskonałą bazę pokarmową. Usytuowanie czaplińca w południowej części drzewostanu, na pewnym wywyższeniu terenu, poprzez nasłonecznienie stwarza korzystne warunki cieplne w czasie wysiadywania jaj oraz umożliwia dogodny transport pożywienia przez dorosłe ptaki w czasie karmienia młodych. Na terenie całego parku obecność czapli siwej jest dość powszechna, jednak trudno jest określić czy napotkany osobnik "pochodzi" z "Czaplego Stogu", czy też nie gniazduje na terenie Białorusi, lub dawnego woj. białostockiego. Problem ten wymaga głębszych badań i obserwacji. Pewne jest iż większość obsrewowanych na terenie parku czapli wywodzi się z tego rezerwatu.

>>>pokaż mapę<<<