Celem utworzenia parku jest ochrona zwartego kompleksu Lasów Strzeleckich wraz z fragmentem doliny Bugu. Park charakteryzuje się ubogą rzeźbą terenu. Rozległe równiny niekiedy tylko urozmaicone są przez nieduże pagórki. Najbardziej wyraźną formą tego obszaru jest rozległa dolina Bugu. Rzeka ta posiada charakter naturalny z licznymi zakolami i  starorzeczami.
Dominującą formą pokrycia terenu są lasy, które stanowią 62% powierzchni parku. Do pozostałych form użytkowania ziemi należą: grunty orne – 17%, łąki – 11%, pozostałe grunty stanowią 10% powierzchni. Brak jest na tym terenie obszarów intensywnie użytkowanych rolniczo oraz przemysłowych.

Strzelecki Park Krajobrazowy położony jest na terenie dwóch jednostek fizjograficznych. Północna część parku leży w mezoregionie Obniżenia Dubieńskiego, w makroregionie Polesie Wołyńskie. Natomiast południowa część na terenie Wyżyny Zachodniowołyńskiej w mezoregionie Grzędy Horodelskiej. Rzeźba terenu kształtowana była przez procesy akumulacji, głównie typu jeziornego, lodowcowego i rzecznolodowcowego. Dlatego w krajobrazie tego terenu dominują równiny akumulacyjne w niewielkim stopniu przeobrażone przez denudację, rozcięte płytkimi i często niewyraźnymi dolinami rzecznymi. Na szczególną uwagę zasługuje dolina Bugu, która na obszarze Parku największą szerokość osiąga w części północnej. Koryto rzeki wcięte jest na głębokość do 5 m. Bug jest rzeką, która zachowała swój naturalny charakter, tworzy on liczne zakola i starorzecza nazywane tu bużyskami.

Najciekawsze z nich występują pomiędzy Dubienką i Skryhiczynem. Terasa zalewowa charakteryzuje się licznymi owalnymi zagłębieniami bezodpływowymi oraz rowami melioracyjnymi.

Odmienny typ rzeźby terenu występuje w części „leśnej” Parku. Powierzchnia terenu jest tu płaska, z rzadka urozmaicona pagórakami o  niewielkiej wysokości względnej. W środkowej części Parku wzdłuż doliny Ubrodownicy występują liczne zagłębienia podłużne, które są prawdopodobnie starymi formami dolin dopływów rzecznych.